Wakacje w Wągrowcu

Pierwszy wyjazd wakacyjny już za nami! W miniony piątek wyruszyłyśmy do Kornelii i Tobiego. Dla niewtajemniczonych - Tośka i Tobi nie są w żaden sposób spokrewnieni, choć wiele razy padały takie pytania. Ot, zwykły przypadek. Prócz podobnego wyglądu nie mają wiele wspólnego, dzielą ich zupełnie odmienne cechy charakteru.

Wracając jednak do tematu, droga nie minęła nam całkiem bez niespodzianek i do Wągrowca dotarłyśmy dopiero popołudniu. Byłam bardzo ciekawa, jak psiaki się wobec siebie zachowają, ostatnio widziały się na Psiej Akademii prawie rok temu. Pierwszy spacerek odbył się bardzo kulturalnie - żaden z psów szczególnie nie zwracał uwagi na drugiego, oba były skupione na zapaszkach. Udaliśmy się do domku w którym mieliśmy mieszkać. Sądziłam, że Tosia w czasie przerw od spacerów będzie musiała być w klatce, bo w pomieszczeniach nigdy nie była szczególnie przyjaźnie nastawiona do innych przedstawicieli swojego gatunku. Tu czekało mnie pierwsze zaskoczenie - owszem, nie obyło się bez warczenia i pomrukiwania, ale naprawdę jestem z obu psiaków dumna. W domku nie było ani jednej większej spiny, pieski siedziały w otwartych klatkach albo zajadały się kongami (każdy leżąc na innym łóżku) nie zwracając na siebie uwagi. Tosia jak to ona, upodobała sobie miejsce pod łóżkiem - przecież tam gdzie ciasno, tam jest bezpiecznie. Nawet w czasie posiłków był spokój, Tosia zwykle leżała w pokoju, gdzie spałyśmy, a towarzyszył nam tylko Tobi. Co ciekawsze, domek jest zbudowany w taki sposób, że tych dwóch pomieszczeń nie oddzielają żadne drzwi, toteż Tosia miała do nas całkowity dostęp, a wolała odpoczywać. Kolejny miły aspekt - mój pies odpoczywał, umiał się wyciszyć! Wcześniej w obcym miejscu stanowiło to dla niej nie lada trudność. Trzecia kwestia, o której nie mogłabym nie wspomnieć, to szczekanie, z którego Tosia jest znana. Tosia nie szczekała w domku. A jeśli nawet, to naprawdę sporadycznie, gdy słyszała np. innego psa za oknem. Poza tym była psim aniołkiem i chwilami odnosiłam wrażenie, że nie mam psa. ;)

fot. Kornelia

W sobotę wybrałyśmy się do Annówki na trening z Kingą Szulczewską. Ostatni raz byłyśmy tam dwa lata temu i Tosia bardzo się stresowała, wciąż szczekała i panicznie bała placu. Tym razem było zupełnie inaczej! Gdy układałyśmy torek spuściłam Tosię ze smyczy, żeby mogła pochodzić z nami i trochę się z tym wszystkim oswoić. Bez wahania chodziła po placu, a kiedy jej się znudziło, położyła się w dołku pod ławką (było dosyć ciepło, więc zapewne chciała się ochłodzić) i nas obserwowała. Bez ani jednego szczeknięcia! Biegałyśmy mega proste torki, tak o, żebym ja poćwiczyła handling (nadal leżę i płaczę, ale od teraz biorę się za siebie! dziękujemy Kinga, na pewno skorzystam z rad <3), a Tosia przypomniała sobie, o co w tym chodzi. Nie ćwiczyłyśmy prawie rok, tym bardziej jestem z niej bardzo dumna. Pierwsze wejście było takie sobie, Tośka była słabo zmotywowana, ale przy drugim pokazała na co ją stać i ślicznie biegała. Jestem pełna podziwu, jak mój pies zmienił się w ciągu tych dwóch lat.

fot. Kornelia

Z racji tego, że w Annówce aktualnie są papisie, nie obyło się bez miziania! Nie ukrywam, że był to jeden z powodów, dla których tak bardzo chciałam pojechać do Annówki. :P Od szczeniaczków wracałam z bólem serca i depresją. Są cudowne i bardzo żałuję, że póki co żaden nie będzie mój, ale... za kilka lat. :D

Trzeciego dnia poszłyśmy na długi spacer nad jeziorko. Czekała mnie kolejna niespodzianka, mianowicie mój nieznoszący wody piesek... sam do niej wszedł! Od razu po spuszczeniu ze smyczy poszła ochłodzić się do wody, chociaż nie było wcale tak gorąco. Po piłeczkę też wchodziła bez wahania, dopóki nie wpadła ona na tyle głęboko, żeby musiała odrywać łapki od dna - wtedy z pomocą przychodził Tobi. :D

Podsumowując, pieski zachowywały się wobec siebie świetnie! Oczywiście nie obyło się bez kilku spin, ale biorąc pod uwagę tak długi czas przebywania razem, było ich naprawdę niewiele. Tosia zachowywała się świetnie, ćwiczyła w rozproszeniach, odwoływała się, bardzo mało szczekała i jestem z niej naprawdę mega dumna! Dziękujemy Kornelia za wspólnie spędzony czas, bardzo tęsknimy i czekamy na kolejne takie spotkanie. <3 Mam nadzieję, że odbędzie się szybciej, niż za rok! ;)
Post prawdopodobnie zostanie uzupełniony w filmik. :)

fot. Kornelia

fot. Kornelia