Sterylizacja

W miniony piątek Tosia przeszła zabieg sterylizacji. Wszystko poszło zgodnie z planem, choć muszę przyznać, że uspokoiłam się dopiero po telefonie od pani weterynarz, informującej, iż możemy odebrać pieska z kliniki. Wcześniej Tosia przeszła szereg badań, aby mieć pewność, że narkoza nie będzie zagrażać jej zdrowiu i życiu. W czasie pobierania krwi musiały trzymać ją trzy osoby (przecież ma aż 7 kg!), bo Tosia panicznie boi się weterynarzy i zachowywała się tak, jakby była w rzeźni (dosłownie)... Otrzymała dwie dawki głupiego jasia, bo inaczej nie dało się założyć jej wenflonu. Mimo wszystko nadal miała siłę się szarpać, wstawać, a nawet szczekać, ale na szczęście nie z taką intensywnością jak wcześniej.
Gdy przyjechałyśmy do kliniki po zabiegu, pani poprosiła nas, abyśmy weszły do pomieszczenia w którym przebywała Tosia, bo nie pozwala jej się wyjąć z klatki. Na mój widok Tosia momentalnie wstała i zaczęła machać ogonem... co z tego, że wybudziła się chwilę wcześniej? Po umówieniu się na wizytę kontrolną i wskazówkach danych przez panią weterynarz udałyśmy się do domu. Tosia całą drogę nie mogła znaleźć sobie miejsca, wstawała i kładła się, aczkolwiek u niej to norma jeśli chodzi o jazdę autem.
Całą sobotę była ogłupiona i zdawała się nie wiedzieć co się wokół dzieje, ale nie zauważyłam, aby coś ją bolało. Najbardziej przeżywała chyba rankę po wenflonie, a resztę ignorowała. Nie wiem czy to zasługa leków przeciwbólowych, czy Tosia tak dobrze udaje, ale bardzo się z tego cieszę. Noc, dla własnego bezpieczeństwa, spędziła w klatce - nie ubolewała szczególnie z tego powodu, a ja mogłam spokojnie spać, bez obawy, że zeskoczy z łóżka i zrobi sobie krzywdę.

Dzisiaj byłyśmy na wizycie kontrolnej, rana goi się świetnie, a Tosia odzyskuje siły i najchętniej robiłaby wszystko to, co robi normalnie. Była na krótkim spacerku, aby uspokoić się przed drogą powrotną, ale po dziesięciu minutach była już zmęczona, jest jednak jeszcze mocno osłabiona, a do tego dochodzą leki przeciwbólowe, które też lekko ją ogłupiają. Jestem jednak dumna, bo prócz trzęsienia się jak galareta, wizyta przebiegła o wiele spokojniej niż ostatnio - odbyło się bez zbędnego wyrywania się i lamentowania jakby ktoś obdzierał Tosię ze skóry (nie koloryzuję), młoda bez problemu dała sobie przemyć rany i dać zastrzyk, a po wszystkim nawet machała ogonem. Chyba powoli zaczyna przekonywać się, że nie taki zły ten weterynarz... ;)

Ostatnie sznureczki są rozwiązane celowo, po to, aby suczi mogła się załatwić ;)

Miałam wiele obaw związanych ze sterylizacją, ale jak zwykle dramatyzuję niepotrzebnie - na Tosi wszystko goi się jak na psie, a ona zdaje się nie być bardzo poruszona całym tym zdarzeniem ;) Wczoraj po wyjściu na ogród stanęła przed furtką, bo chciała wyjść na spacer, a dzisiaj już miała siłę ciągnąć na smyczy i wdrapywać się na kolana. Chwilami ciężko mi uwierzyć, że tak dobrze to znosi, ale wolę nie zapeszać ;)

A jak zareagowała reszta zwierzyńca? Tropek jak zwykle zachował się jak wzorowy pies, obwąchał Tosię i dał jej spokój, a Tara niestety nie może mieć z Tosią kontaktu, choć widzę zdecydowaną poprawę jeśli chodzi o jej podejście do innych psów - mogę przechodzić z Tosią centralnie obok płotu albo kojca, a Tara ją ignoruje, dzisiaj nawet schowała się do budy ;) Za to Tosia wyrywa się i szczeka, aczkolwiek myślę, że to dałoby się skorygować, gdyby zmieniło się zachowanie Tary. W każdym razie jesteśmy na dobrej drodze ;)

Podsumowując, jeśli zastanawiacie się nad sterylizacją, ale macie jakieś obawy, wahacie się - naprawdę nie ma się czego bać, jeśli wybierzecie dobrą klinikę i zrobicie wszystkie potrzebne badania, pies powinien szybko zacząć dochodzić do siebie. Ja bardzo się cieszę z tego, że mam to już za sobą i była to jedna z  najlepszych decyzji związanych z Tosią. Co będzie dalej, czy zmieni się zachowanie Tosi... zobaczymy, ale jestem dobrej myśli. :)