Projekt 62

Motywacja... zabrakło jej u nas ostatnio, a zebrało się mnóstwo rzeczy, nad którymi musimy popracować. Dlaczego więc nie spędzić wakacji pożytecznie? Do tego zachęcił nas projekt 62, myślę, że większość osób wie o co chodzi, ale jeśli nie, przekierowuję na bloga o Fibi - KLIK!

Jakie są nasze główne cele? 

• chodzenie bez smyczy wśród ludzi
• (nie)szczekanie 
• utrwalenie trudniejszych sztuczek (slalom między nogami, vaulty etc.) 
• nauka nowych sztuczek (wskakiwanie na stopy, vaulty od ramienia, brzucha, nogi, może coś jeszcze)
• relacje z innymi psami
• praca w rozproszeniach 

Nasze wakacyjne plany są ambitne, ale czas się w końcu wziąć do roboty. Chodzenie bez smyczy wśród ludzi leży u nas od bardzo dawna - co prawda, w porównaniu z zeszłym rokiem, gdy Toś potrafiła pobiec na drugi koniec parku do przypadkowo napotkanego człowieka, jest super, bo możemy być na boisku, na którym po drugiej stronie grają w piłkę, a młoda nawet nie zwraca na ludzi uwagi. Gorzej, gdy przechodzimy obok kogoś, wtedy obowiązkowo trzeba podejść, obwąchać, i jeśli dany obiekt wyda nam się interesujący - skoczyć na nogi, radośnie obszczekując przerażonego człowieka. Takich sytuacji chcemy uniknąć. ;) 

Kolejnym celem jest nieszczekanie, nad którym właściwie pracujemy od dawna, ale to nadal nie jest to. Co prawda, postępy są widoczne gołym okiem, praca przynosi ogromne efekty, ale nie na tyle, abym mogła z czystym sumieniem stwierdzić, że oduczyłam Tosię szczekania raz na zawsze. Są dni, gdy jest super, nawet zatłoczony rynek, na którym odbywa się festyn nie stanowi dla Tosi problemu, a są też dni, w których wieczorny spacer zamienia się w koszmar, bo wszystko co się ruszy albo odezwie, a czego pies nie widzi, jest złe i straszne. Z nieszczekaniem wiąże się też opanowywanie emocji - Toś szczeka, gdy jest zła, przestraszona, zdenerwowana, ale też wtedy, gdy jest radosna, wesoła i szczęśliwa. Chcę ją nauczyć inaczej pokazywać te emocje, niekoniecznie oznajmiając o nich całemu światu. 

Sztuuuuczki, ostatnio nie poświęcałyśmy im zbyt wiele czasu, ale pora to zmienić. Z nowych sztuczek w planach mamy wskakiwanie na stopy, nowe vaulty i na pewno coś jeszcze, jeśli będziemy mieć na to ochotę. Nic na siłę ;)

Mimo, że relacje z innymi psami Tosia ma dobre, w ostatnim czasie nawet bardzo, mocno stresuje się, gdy jest z innym psem w jakimś pomieszczeniu - i obojętnie, czy to dom, poczekalnia u weterynarza albo auto. Nie jest to związane z agresją ani bronieniem swoich rzeczy, na otwartym terenie Tosia wie, że w każdej chwili może gdzieś uciec, a w pomieszczeniu ma ograniczoną powierzchnię i każdy pies idący w jej stronę staje się potencjalnym zagrożeniem, nawet, jeśli nic na to nie wskazuje. 

Ostatnim i najważniejszym celem jest praca w rozproszeniach - bo nawet najlepsze smaczki nie są fajniejsze od zapaszków, ludzi, innych psów, odgłosów gdzieś z oddali. Czasem wydaje mi się, że we krwi Tosi jest coś z psa myśliwskiego, bo gdy się zawącha, to nie da się jej odciągnąć od tropu nawet siłą. Kto wie ile ras kryje się w tym małym ciałku? 

Tak więc, planów mamy wiele, czy uda nam się je zrealizować, przekonamy się niebawem, bo 62 dni pewnie minie tak, że nie zdążę się nawet obejrzeć, ale damy radę, bo... kto, jeśli nie my?