Jak (NIE) prowadzić bloga?

Często trafiam na początkujące blogi o psiej tematyce, na których ciężko cokolwiek przeczytać. Nie zawsze dlatego, że posty są nudne czy źle napisane, ale też z wielu innych powodów, jak np. samej estetyki bloga... Ja również popełniałam i nadal popełniam podobne błędy, nie uważam, że moje posty są wciągające, ale postanowiłam dodać ten wpis, aby ewentualnie pomóc/doradzić osobom, które zaczynają swoją przygodę w blogowym świecie. Post nie ma na celu nikogo obrazić, a sugestie w nim zawarte to wyłącznie moje osobiste odczucia i opinie :)

Czyli posty - tasiemce... Jako przykłady postanowiłam dodać tu kilka linków do postów na moim starym blogu - klik. Multum zdjęć, kilka kwestii poruszonych w jednym poście to zdecydowanie za wiele... Nie wspominając już o zbyt dużej ilości tekstu, którą często można spotkać na takich blogach, tak jak np. tu. To wszystko, co wtedy pisałam, dałoby streścić się w o wiele mniejszej ilości tekstu, bez zbędnego rozpisywania się. Chyba nikt z nas nie lubi czytać postów ciągnących się w nieskończoność. Jeśli chcesz pokazać co ostatnio kupiłeś/aś dla swojego pupila, stwórz osobny post, takie wpisy czyta się naprawdę o wiele wygodniej. Nie pisz w jednym poście na dziesięć tematów - rozdziel je na kilka krótszych wpisów, wszystko stanie się mniej chaotyczne i jednocześnie ciekawsze. Nie chodzi o to, aby pisać jak najwięcej i podawać najdrobniejsze szczegóły, ale żeby zaciekawić czytelnika tym, czym chcemy się z nim podzielić. 

Drugą kwestią są zdjęcia - zwykle chętniej czytam posty, w których są fotki, sam tekst po czasie zaczyna robić się nudny, nawet jeśli jest ciekawie napisany. Jednak tutaj również musimy trzymać się powyższej zasady, kilkadziesiąt zdjęć w jednym poście to zdecydowanie za dużo (choć przyznaję, że jeszcze do całkiem niedawna też tyle ich dodawałam). Wszystko jest dobre, ale w umiarze, bo po czasie najzwyczajniej czytelnikowi zaczyna się nudzić.

Wiadomo, że każdemu zdarzy się popełnić błąd ortograficzny - znam jednak blogi, na których są one powtarzane notorycznie. Rozumiem, że nie każdy jest asem ortografii, jednak jeśli decydujemy się już publikować coś w internecie, zadbajmy, aby w słowach nie pojawiały się błędy. Może pomóc nam w tym chociażby magiczna opcja sprawdzania wyrazów, która jest dostępna w każdym komputerze. 

To samo tyczy się się poprawności gramatycznej i interpunkcyjnej. Naprawdę źle czyta się tekst, który "nie ma rąk i nóg", przecinków, polskich znaków, a zdania zaczynają się małą literą. Po kilku minutach spędzonych na takim blogu odpuszczam, bo po prostu męczą mi się oczy. Podobnie jest z emotikonami - rozumiem, że od czasu do czasu można dodać "minkę", sama czasem to robię, aczkolwiek zbyt duża ilość "xD" czy ":*" razi w oczy.

Czyli klasyczna postawa wielu Polaków, w tym blogerów... Osobiście boję się publikować posty w stylu "poradników", bo nigdy nie jestem pewna, czy wszystko dobrze napisałam i nie popełniłam gdzieś błędu, aczkolwiek lubię dzielić się z innymi moim doświadczeniem i przy okazji dowiadywać wielu nowych rzeczy. Na starym blogu często pojawiały się posty tego typu - klik, klik. Dzisiaj nie widzę sensu w takich wpisach, jeżeli chcemy dowiedzieć się czegoś o konkretnej rasie psa, wystarczy zajrzeć na strony internetowe poświęcone psiej tematyce (choć nie zawsze warto im ufać, bo często zawarte tam informacje są stereotypowe i nieprawdziwe) albo najlepiej zapytać hodowcy. Co innego, jeśli jesteśmy właścicielami psa danej rasy, wtedy sytuacja wygląda inaczej - możemy podzielić się swoimi doświadczeniami i doradzić osobom, które poszukują psiaka dla siebie. Ciężko jednak pisać o czymś, z czym nie miało się styczności i opierać wyłącznie na tym, co usłyszeliśmy bądź przeczytaliśmy. Dotyczy to także nauki sztuczek, w internecie bez problemu można znaleźć poradnik "jak nauczyć psa podawania łapy". Wyjątkiem jest, gdy opracujemy jakąś nową metodę na naukę danej sztuczki, której nie znajdziemy w internecie, wtedy jak najbardziej warto ją pokazać. 

Nie od dziś wiadomo, że jesteśmy wzrokowcami, najpierw zwracamy uwagę na wygląd, a potem dopiero treść. Chętniej wchodzimy na blogi, które na pierwszy rzut oka sprawiają wrażenie ładnych i estetycznych. Łagodne tło niekolidujące z kolorem czcionki, ciekawy i dokładnie wykonany nagłówek, to wszystko sprawia, że mamy ochotę na bloga wracać. Osobiście jestem zwolenniczką delikatnych szablonów, bez zbędnych dodatków i ozdobników, co zresztą jest widoczne na moim blogu (po raz kolejny dziękuję Karolinie ♥). Nie przepadam również za blogami z wymyślną czcionką, którą ciężko się czyta, gadżetami i tekstem w jaskrawych kolorach... W tym przypadku im jest prościej, tym lepiej. 

Znam wiele ciekawych blogów, na które jednak przestałam zaglądać, bo posty pojawiały się co kilka miesięcy. Decydując o prowadzeniu bloga, musimy wziąć pod uwagę czas, który trzeba poświęcić na napisanie posta. Mi napisanie jednego zajmuje często ponad godzinę, aczkolwiek nie zawsze kończę go od razu. Doliczając do tego czas na zrobienie i obrobienie zdjęć, trwa to naprawdę sporo czasu. Przed założeniem bloga warto przemyśleć kwestię tego, czy znajdziemy czas na systematyczne dodawanie postów, w przeciwnym wypadku szybko stracimy wielu czytelników. 

Wiele osób twierdzi, że nie da się zrobić ładnych zdjęć, jeśli nie posiada się lustrzanki albo chociaż jakiejś droższej cyfrówki. Zaczynając przygodę z blogowaniem miałam do dyspozycji dwie słabe cyfrówki i przez długi czas musiałam sobie z nimi radzić. Zdjęcia nie miały zniewalającej jakości, prawie na każdych pojawiały się szumy, ale wtedy to mi wystarczało. Nie skreślajcie możliwości założenia bloga tylko dlatego, że nie posiadacie odpowiedniego sprzętu. Tak naprawdę nawet lepszym telefonem da się zrobić dobre zdjęcia, na pewno nie będą takiej jakości jak fotki z lustrzanki, aczkolwiek nikt tego od nas nie wymaga. 

Niechętnie zaglądam na blogi, na które dodawane są zdjęcia z internetu. Owszem, zrozumiem pojedyncze sytuacje, gdy np. zepsuł nam się aparat albo chcemy pokazać coś, czemu nie możemy zrobić fotki. Jeżeli pod zdjęciem dodamy źródło, z którego ono pochodzi, wszystko jest jak najbardziej w porządku, ale wielu blogerów o tym zapomina albo nie zwraca uwagi. Może to nic takiego, ale jednak przywłaszczamy sobie czyjąś własność, poza tym blogi z własnymi zdjęciami są zwykle ciekawsze.

Jak pewnie się domyślacie, mam tu na myśli komentarze pod postami i obserwatorów. Według niektórych blogerów brak komentarzy pod postem to, delikatnie mówiąc, koniec świata. Twierdzą, że tracą motywację do pisania, zawieszają blogi. Szczerze, nie rozumiem takiego postępowania. Piszę dla siebie - nie zawsze mam kilkanaście komentarzy pod postami, czasem nie pojawiają się one wcale, aczkolwiek nie zwracam na to tak szczególnej uwagi. Wolę dwa konstruktywne i przemyślane komentarze, niż dwadzieścia "super post". Podobnie denerwują mnie komentarze, które są pisane wyłącznie po to, aby reklamować własne strony. Zrozumiałe jest jeszcze, gdy ktoś pod koniec komentarza doda link do swojego bloga - co innego, gdy komentarz ma treść "fajny blog, zapraszam do mnie..." i jest pisany przez osobę, która nie przeczytała na naszym blogu żadnego wpisu.
Druga kwestia to obserwatorzy - pomyślcie, czyż nie lepiej jest mieć dwudziestu obserwatorów, którzy naprawdę czytają naszego bloga, niż stu, z których trzy czwarte nawet na niego nie zagląda? Piszcie dla innych, ale w szczególności dla siebie. Niech blog będzie pamiętnikiem, a komentarze, obserwatorzy - to drugorzędne kwestie. To prawda, że każdy bloger marzy, aby się wybić i coś osiągnąć, aczkolwiek w blogowym świecie jest to dane tylko nielicznym. Nie zwracaj uwagi na "fejm", nie patrz na statystyki... po prostu rób, to co lubisz. Pisz z pasją.